سالها رنج کشیدم کسی نفهمید چی میکشم کسی نفهمید خنده هام همش ظاهری است کسی نمیدونست قلبم چقدر درد دارهبین آدمها تنهای تنها بودم بارها و باره بخاطر تصمیمم خودم رو سرزنش کردم.به خودم میگفتم حقته پس سکوت کن و بسوزالان هم آدمها ظاهر منو میبینند میگن خیلی خوشبختی.ولی باز هم سکوت میکنم و لبخند میزنم و  میگم آره خوشبختمبه درک که از تو میسوزم.فقط ظاهر آدمها مهمه.